Największa frajda płynie oczywiście ze strzelanin (tryb Versus rula), choć to raczej subiektywne podejście. Ale załóżmy, że to właśnie gry FPP lubicie najbardziej. Co wtedy? Najlepszym rozwiązaniem jest odpalenie Quake’a 3 Arena. Czym jest dzieło id software, każdy chyba wie. Krótko mówiąc, mamy do czynienia z niesamowicie intensywną strzelanką, w której głowy przemieszczają się szybciej niż ich właściciele. W większości przypadków. Czasem ktoś może zostać wyprzedzony przez własny korpus, ale to zdarza się już rzadziej. Gra jest doskonale wykonana, zarówno pod względem graficznym, jak i pod kątem mnogości trybów dla kilku Graczy. Split screen działa wyśmienicie – nie ma żadnych zwolnień animacji.
Drugie miejsce w swoim gatunku zajmuje dziecko AM2, Outtrigger. Jako że zostało ono w całości wykonane z myślą o multi, cechuje ją ogrom trybów przeznaczonych tylko i wyłącznie dla kilku osób. Zróżnicowane plansze, dobra (ale nie znowuż taka, jak w Quake’u) grafika, płynnie zasuwająca animacja nawet przy splicie dla czterech, ale też mniej krwi – to tak w skrócie. Nie pożałujecie żadnej minuty spędzonej przy tym tytule.
W kwestii FPP mamy jeszcze jednego zawodnika, który jednak znacząco odstaje od reszty stawki. Oto słynny Unreal Tournament, reprezentant firmy Epic. Na pozór wszystko jest w porządku, zwłaszcza jeżeli chodzi o aspekt merytoryczny. Te same, znane z wersji PC plansze, przeciwnicy, bronie... Ale coś nie zagrało. Wszystko zostało pokpione przez cholerną animację, która daje już o sobie znać podczas rozgrywki jednoosobowej. Co chwila wypada kilka klatek, a w trakcie multi jest jeszcze gorzej. Czasami nawet nie da się swobodnie skończyć meczu. Zapomnijcie.
Oczywiście nie samymi strzelaninami z widoku z pierwszej osoby człowiek żyje i czasem należy zwrócić uwagę na inne gry. Jakie? Chociażby na... strzelaniny z widokiem z trzeciej osoby. Tutaj w mojej opinii króluje bezapelacyjnie Propeller Arena. Nie jestem pewien, ale to jest chyba jedyny godny polecenia przedstawiciel gatunku. Zacznijmy od tego, że gra nigdy się nie ukazała w oficjalnej sprzedaży i można ją NIELEGALNIE ściągnąć z Internetu. Tak więc jeżeli zamierzacie wejść w jej posiadanie, ostrzegam Was – łamiecie w ten sposób prawo. Ostrzegałem, pamiętajcie. Historia PA jest bardzo burzliwa i nie mam zamiaru jej opisywać ze szczegółami. Powiem tyle, że jej premiera zbiegła się nieszczęśliwie z zamachami z 11. września 2001, a jako że w grze czasem można rozbić się samolotem o wieżowiec – pojawienie się jej na półkach sklepowych zostało dożywotnio wstrzymane. Do rzeczy. Tytuł, za którym stoi znane z Shenmue studio AM2, oferuje naprawdę miodny tryb dla maksymalnie czterech Graczy przed jednym TV. Kierujemy samolotem, strzelamy, używamy dopałek i próbujemy zdobyć jak najwięcej fragów. PA jest często porównywane do Q3 – i w sumie słusznie, bo to w zasadzie taki Quake, w którym ludzi zastąpiono latającymi maszynami. Obie pozycje to must have dla fanów multi na DC.
Gry sportowe to kolejny gatunek, w którym nie można narzekać na brak gier z trybem dla czterech. Najbardziej spośród nich wybija się seria Virtua Tennis. Tak pierwsza, jak i druga część umożliwia wykorzystanie wszystkich czterech kontrolerów. Wszystko sprawuje się świetnie i nie ma żadnych kłopotów z rozróżnieniem, który zawodnik jest akurat mój, a który kolegi. Chociaż gdybym miał wybierać między pierwszą, a drugą odsłoną, to bez zastanowienia wskazałbym na Virtua Tennis 2. Gra jest po prostu bardziej dopracowana – od sterowania, po oprawę audiowizualną.
Grono bijatyk również ma swojego reprezentanta w tej dziedzinie. Jest nim Powerstone 1 & 2. Warto jednak wspomnieć, że pozycja od ludzi z Capcomu wyłamuje się z zasad rządzących bijatykami. Wszystkich zawodników widzimy z oddali, zaś na arenach może rywalizować jednocześnie do czterech wariatów! W ruch idą nie tylko pięści i podeszwy butów, ale też pałki, nogi od stołów itd. Polecam obadać, bo to jest jedna z tych serii, na których powrót naiwnie czekam.
Hmmm, co by tu jeszcze... Oczywiście nie można zapomnieć o słynnych Robalach, czyli cyklu Worms. Na Dreamcaście pojawiła się ona w dwóch odsłonach – World Party (najnowsza) oraz Armageddon. Obie oferują mniej więcej to samo (taki sam arsenał, itd.), toteż warto zapoznać się chociaż z jedną. A teraz ciekawostka i zarazem ukłon w stronę rodzimych Graczy – w WA można włączyć polskie odzywki robali, dzięki czemu gra stanie się jedną z ulubionych na zakrapianych imprezach przy DC!
To by było na tyle. Na dniach pojawi się jeszcze jeden tytuł, na który czekam z wywieszonym jęzorem – Rush Rush Rally Racing. Gra stworzona przez ludzi z Senile Team o tyle budzi moje zainteresowanie, że – pomijając świetną, dwuwymiarową grafikę i sympatyczną muzykę – posiada tryb dla czterech Graczy (split screen)! To będzie coś. Ja już zamówiłem gierkę – a Wy? [Tomcio]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz